H θαυμαστή βιβλιοθήκη της Νέας Πεντέλης

 

Ισως να το ξέρετε ίσως και όχι. Από το 2008 λειτουργεί στο πάνω μέρος της κεντρικής πλατείας της Νέας Πεντέλης (πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου) μιά μικρή δανειστική βιβλιοθήκη. Το 2002, που πρωτοεγκαταστάθηκα στην περιοχή, στο χώρο αυτό υπήρχε Κέντρο πληροφόρησης νέων με κύριο στόχο την εκμάθηση πληροφορικής σε νέους και νέες της περιοχής.

Μετά τις δημοτικές εκλογές του 2006 και τη μετατροπή της τότε κοινότητας σε αυτόνομο δήμο, ένας δραστήριος δημοτικός σύμβουλος, ο Βασίλης Πετριτσόπουλος, ασχολήθηκε με την μετατροπή του χώρου σε δημοτική βιβλιοθήκη, ως τμήμα του πνευματικού κέντρου Νέας Πεντέλης. Αξιοποιώντας κυρίως δωρεές δημοτών γέμισε τα ράφια του μικρού αυτού χώρου με κάθε είδους αξιόλογα βιβλία. Ημουν και εγώ από τους αρχικούς δωρητές. Ενδιαφέρον είναι πως κάθε χρόνο πολλά από τα βιβλία αυτά ανανεώνονται με νέα και όσα παλαιά κρίνονται ότι δεν χρειάζονται πλέον, πωλούνται σε ετήσιο μπαζάρ αντί της συμβολικής τιμής του ενός ή και του μισού ευρώ!

Παράλληλα, στο χώρο αυτό πραγματοποιούνται, τα απόγευματα κυρίως, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις κλπ. Οι εκδηλώσεις κορυφώνοταν κάθε άνοιξη με την οργάνωση της ετήσιας Πολιτιστικής Άνοιξης Νέας Πεντέλης.

 

Ο ακούραστος Βασίλης με τον Μπάμπη

 

Αξέχαστες θα μου μείνουν οι 5 απογευματινές ομιλίες του Βασίλη την άνοιξη του 2007 σχετικά με την συνταγματική ιστορία της Ελλάδος (ειδικότητά του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο). Ηταν μιά πραγματική αποκάλυψη η παράλληλη ιστορία του Ελληνικού συντάγματος σε σχέση με την ιστορία της ίδιας της χώρας μας από το πρώτο σύνταγμα της Επιδαύρου του 1822 μέχρι και τη σημερινή εποχή.

Αλλές πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες ήταν αυτές για την ιστορία της τέχνης. Δεν ξέρω αν πραγματοποιούνται ακόμα. Τον Μάιο του 2010 συμμετείχα με τον φίλο μου Διονύση Κριάρη σε μιά ομιλία/παρουσίαση με θέμα: «Η τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα και ο μηχανισμός των Αντικυθήρων». Πιστεύω πως κεντρίσαμε το ενδιαφέρον των παρεβρισκομένων.

Η μεγαλύτερη όμως προσφορά του χώρου αυτού σε μένα προσωπικά είναι τα βιβλία του. Παραμένει  αξιοσημείωτο πως ακόμα και τώρα, στην ψηφιακή εποχή, η επαφή με το έντυπο βιβλίο είναι «το κάτι άλλο» σε σχέση με την ψυχρή οθόνη των υπολογιστών. Σημαντική είναι και η παρεμβολή του τυχαίου... ποτέ δεν ξέρεις τι βιβλία υπάρχουν κρυμμένα για να βρεις όταν σαρώνεις ένα ράφι με ιστορικά βιβλία - για παράδειγμα.

Στη βιβλιοθήκη αυτή ανακάλυψα τον Δημήτρη Φωτιάδη και τα βιβλία του για τον Καραισκάκη και τον Κανάρη. Ειδικά το δεύτερο είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Εκτός από την ακριβέστατη περιγραφή των άθλων του ήρωα αυτού και την ανάδειξη του σημαντικότατου - και κάπως παραμελημένου είναι αλήθεια - ρόλου του ναυτικού μας κατά την επανάσταση, στο βιβλίο αυτό περιγράφεται γλαφυρά και η ιστορία των πρώτων 50 χρόνων του Ελληνικού κράτους μιάς και ο Κανάρης διετέλεσε και για 2,5 χρόνια πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πέθανε εν ενεργεία το 1877.

 

Η είσοδος της βιβλιοθήκης 

 

Κλείνω το μικρό αυτό αφήγημα με μιά μικρή ευτυχή ιστορία: Ενα βραδάκι Παρασκευής που βρέθηκα στη πλατεία βλέπω τα φώτα της βιβλιοθήκης ανοιχτά.

-Ωραία, θα πεταχτώ να δανειστώ ένα βιβλίο για το Σαββατοκύριακο, σκέφτηκα.

Με το που φτάνω όμως στην πόρτα ο τότε υπεύθυνος της βιβλιοθήκης μου λέει:

- Από Δευτέρα, κλείνουμε τώρα!

- Αντε βρε Κώστα, ένα λεπτό θα κάνω!! .... και σχεδόν τον αποθώ, απλώνω το χέρι μου στο ράφι που ήταν ακριβώς μπροστά μου και τραβάω ένα βιβλίο στην τύχη.

- Να αυτό, γράψτο στα κατάστοιχα.....

Ηταν το «Ουζερί ο Τσιτσάνης» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη που λίγα χρόνια μετά έγινε και ταινία!

Πρόσφατα έμαθα με λύπη ότι οι υπέθυνοι της δημοτικής μας κοινότητας πήραν απόφαση να παραχωρούν τον χώρο της βιβλιοθήκης τα απογεύματα σε γνωστό ίδρυμα της περιοχής που ασχολείται με δημοτικούς χορούς!  Αταίριαστη χρήση με τον χώρο. Ελπίζω να αναθεωρήσουν.

 

Αλέξανδρος Αργυρόπουλος

Νοέμβριος 2018